دهن‌کجی دوباره مقامات واشنگتن به پکن و حضور در تایوان که چین آن را بخشی از خاک خود می‌داند واکنش سفیر چین در بریتانیا را به دنبال داشت. «لیو شیائومینگ» در توییتر خود نوشت: «این یک حرکت بسیار خطرناک است که مانند بازی با آتش است».
اما یک تحلیلگر سیاست بین‌الملل در گفت‌وگو با قدس با اشاره به ادامه اقدامات تنش‌زای ایالات متحده، گفت: یکی از ارکان پیش‌برنده در سیاست خارجی آمریکا ایجاد منازعه یا «confict generator» است. علت این مسئله هم این است که اقتصاد به عنوان پایه اصلی است؛ یکی از ارکان اقتصاد آمریکا نیز تولید و فروش سلاح است و لابی‌های فروش سلاح در آمریکا قدرت بسیار بالایی دارند و هرجنگی در هر جای دنیا به وجود بیاید بخشی از تسلیحاتی که در آن به فروش می‌رسد به آمریکایی‌ها برمی‌گردد که سود کلانی نصیبشان می‌شود.
دکتر مهدی بهمنی افزود: «در واقع اگر بخواهیم از نگاه آمریکایی به قضیه چین نگاه کنیم احتمال جنگ زیاد است و سخنان اخیر هنری کسینجر، استراتژیست برجسته آمریکایی مبنی بر نقش مخرب جنگ‌طلبان آمریکایی است. اما اینکه چین چه واکنشی نشان دهد به سطح ماجراجویی آمریکایی‌ها بستگی دارد. اگر سابقه چینی‌ها را ملاکی برای پیش‌بینی اقدامات آینده‌شان قرار دهیم تلاش بسیار جدی دارند وارد حوزه درگیری نظامی با آمریکا نشوند». وی تصریح کرد: «اگرچه نوع واکنش‌ها متفاوت خواهد بود. حتی ممکن است در چند روز اخیر چند موشک بالستیک به سمت تایوان آزمایش و مانوری برگزار کنند. اما برآورد بنده این است احتمال بروز جنگ در این مقطع ضعیف‌تر است. علت این است اگر جنگی صورت گیرد نفع نهایی‌اش برای آمریکا خواهد بود نه چین. چرا که آن‌ها را درگیر یکسری فرسایش‌های اقتصادی و امنیتی خواهد کرد که به صورت ذاتی در تعارض با راهبرد توسعه‌ای آرام چین است».
برخی کارشناسان معتقدند همانند سناریوی اوکراین که غرب، روسیه را درگیر نزاع کرد، آمریکایی‌ها به دنبال آن هستند با انجام اقدامات خرابکارانه، چین را در قضیه تایوان وادار به واکنش و درگیر جنگ کنند. این رویکرد در قاموس سیاسی، «تله توسیدید» خوانده می‌شود. این پژوهشگر پژوهشکده مطالعات فناوری در این باره نیز معتقد است: «از آمریکایی‌ها هیچ چیز بعید نیست. سال‌های سال است این‌ها در این زمینه در حال کار کردن هستند. سفر خانم پلوسی – باوجود تمام مخالفت‌های ظاهری که انجام شد – نشان می‌دهد آمریکایی‌ها درواقع به دنبال فتنه‌انگیزی در منطقه‌اند. کره شمالی را چندین سال است تحریک می‌کنند تا جنگی راه بیندازد اما نتوانستند. چین و میانمار و هند را به گونه‌ای دیگر به جنگ ترغیب می‌کنند تا منطقه را به سوی ناامنی سوق دهند. چرا که هرچقدر ضریب ناامنی در منطقه بالاتر رود ضریب ثبات پایین می‌آید و در صورت افزایش بی‌ثباتی معمولاً منافع آمریکا بهتر تضمین می‌شود. بی‌تردید آمریکا سناریوهای گوناگونی را آماده کرده است».
وی با اشاره به سخنان اخیر هنری کسینجر که مدعی شده بود آمریکا به جنگ با روسیه و چین نزدیک شده هم ادامه می‌دهد: «شاید بتوان این سخنان را به عنوان لفاظی‌های سیاسی امنیتی گذاشت که مقامات کشورها علیه یکدیگر اعلام می‌کنند. ما در سیاست نقطه بدون بازگشتی نداریم، هر لحظه که اراده کنند ممکن است جنگی به راه بیفتد و ممکن است در صورت رسیدن به منافعشان، صلح و مذاکره کنند. طرح همیشگی آمریکایی‌ها در رابطه با چین این است که سطح روابط اقتصادی را افزایش دهند تا بتوانند راحت‌تر پکن را کنترل کنند. برخی جناح‌ها در آمریکا این نوع نگاه را دارند. به نظر می‌رسد یکی از راهبردهای مهار چین این مسئله است. آمریکا هم از نظر سطح برخورداری از ابزارهای اعمال قدرت و هم از نظر سطح تعاملات با چین، یکی از مهم‌ترین موارد را در این حوزه، مباحث اقتصادی می‌داند البته با این دال مرکزی که تراز به نفع آمریکا باشد. آمریکایی‌ها اگر با چین هم وارد جنگ شوند تلاش می‌کنند کمترین آسیب را ببینند».

خبرنگار: زینب اصغریان